KURIA DIECEZJALNA W ŁOMŻY

WIELKI CZWARTEK

J 13,1-15

Było to przed Świętem Paschy. Jezus widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: „Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”.
Odpowiedział mu Jezus: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: „Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę”.
Powiedział do niego Jezus: „Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”.
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem» i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.

 

          „(…) umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.”
Wielki Tydzień, szczególny tydzień w roku liturgicznym, który nam mówi o wielkiej miłości naszego Zbawiciela dla świata, dla ludzi, dla każdego człowieka. Tę miłość dostrzegamy w poszczególnych wydarzeniach związanych z końcem ziemskiego życia Jezusa, w tych wydarzeniach, które wspominamy i rozważamy podczas tych właśnie dni. Dzień dzisiejszy, Wielki Czwartek przypomina nam Ostatnią Wieczerzę i to, co miało miejsce wtedy w Wieczerniku. W czasie jej trwania Chrystus umył Swoim uczniom nogi – dając „poglądową lekcję” realizacji przykazania miłości. Również wtedy ustanowił dwa sakramenty: Eucharystię i Kapłaństwo. Dzięki temu może być wciąż sprawowana Msza św. w tylu miejscach na całym świecie, dzięki temu w sposób bezkrwawy uobecnia się Ofiara naszego Odkupienia, złożona przez naszego Zbawiciela na Golgocie. Dzięki temu możemy w czasie Mszy św. przyjmować naszego Pana do serc naszych w Komunii św., a także możemy spotykać Jezusa w Najświętszym Sakramencie obecnego w tabernakulum czy też w monstrancji, czekającego na nas, naszą obecność, naszą rozmowę z Nim, naszą adorację. Dziękujmy Bogu w szczególny sposób w Wielki Czwartek za Jego miłość, dziękujmy Bogu za dary Jego miłości, dziękujmy Mu za to wszystko, czym nas obdarzył i ciągle obdarza!