NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

J 20, 1-9

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

          „Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.”
Św. Jan mówi nam o wydarzeniach poranka wielkanocnego. Razem z Szymonem Piotrem udał się do grobu Jezusa po tym, jak otrzymali informację o tym, że nie ma tam ciała Jezusa. Opisując swój pobyt na tym miejscu użył – jak widzimy – trzech czasowników: „wszedł”, „ujrzał” i „uwierzył”. Do tego też my jesteśmy wezwani w kontekście przeżywania przez nas czasu paschalnego. My też powinniśmy „wejść” do Jego grobu, a więc w pewnym sensie odbyć duchową pielgrzymkę do tego miejsca – i „ujrzeć”, zobaczyć, że nie ma tam Jego Ciała. Pozostały jedynie płótna, które zostały przyniesione wraz z wonnościami przez Józefa z Arymatei i Nikodema, aby dokonać pochowania Jego Ciała. Uświadomienie sobie tego faktu, w oparciu o świadectwo apostolskie przekazane nam na kartach Ewangelii, ma nam pomóc w tym, byśmy też „uwierzyli”, uwierzyli w prawdę o Jego zmartwychwstaniu, o Jego zwycięstwie nad śmiercią i grzechem. Mamy coraz głębiej, coraz mocniej wierzyć w tę centralną, fundamentalną prawdę naszej wiary: Jezus żyje, On nam towarzyszy na codziennych drogach naszego życia, On nas prowadzi światłem Swej Dobrej Nowiny. Przyjąwszy zaś na nowo prawdę o pustym grobie i o zmartwychwstaniu Pana, bądźmy jej świadkami w naszym codziennym życiu.