KURIA DIECEZJALNA W ŁOMŻY

WTOREK DZIEWIĄTEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO

Mk 12,13-17

Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: „Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?”
Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: „Czemu Mnie wystawiacie na próbę? Przynieście Mi denara, chcę zobaczyć”. Przynieśli, a On ich zapytał: „Czyj jest ten obraz i napis?”
Odpowiedzieli Mu: „Cezara”.
Wówczas Jezus rzekł do nich: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. I byli pełni podziwu dla Niego.

 

          „Oddajcie wiec Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.”
Bardzo celną odpowiedzią Jezus kończy dyskusję w związku z pytaniem postawionym, aby w jakiś sposób „pochwycić Go w mowie”. Dać to, co się należy temu, komu jest to należne. Spróbujmy spojrzeć przede wszystkim na drugą część zdania wypowiedzianego przez Jezusa: dać Bogu to, co Mu należne. Pomyślmy: co Bogu powinniśmy dać, co możemy Bogu dać, jeśli weźmiemy pod uwagę to, jak wiele od Niego otrzymaliśmy i wciąż otrzymujemy: dar życia, dar odkupienia przez Krew przelaną na Krzyżu, dar oczyszczenia z grzechu pierworodnego i obdarzenie łaską w sakramencie chrztu św., dar Ciała i Krwi Pana jako Pokarm w Komunii św., dar przebaczenia grzechów w sakramencie pokuty. To tylko niektóre Boże dary, które możemy wymienić. Zapewne dostrzeżemy jeszcze inne. Co możemy Bogu dać w zamian za tak hojne obdarowanie? Jak woła Psalmista: „Czym się Panu odpłacę za wszystko, co mi uczynił?”. Możemy mu oddać swe serce: serce, którym powinniśmy miłować Boga nade wszystko; serce, które by wyrażało Mu wdzięczność za Jego miłość dla nas; serce, które powinno być otwarte na Bożą wolę, by ją przyjmować i realizować w codzienności. Oddać Bogu, co Jemu się należy. A powinniśmy Mu oddać siebie samych, jako gotowych do realizowania Jego nauki w codziennym życiu.