OSIEMNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA

J 6,24-35

Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?»
Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».
Rzekli do Niego: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»
Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

          „Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał.”
W mowie o Chlebie, którą Jezus wygłosił do zgromadzonych wokół Niego osób, które Go odnalazły po tym, jak On dokonał rozmnożenia pokarmu dla zaspokojenia głodu Swoich słuchaczy – zwraca On szczególną uwagę na sprawę wiary. Mają oni „wierzyć w Tego, którego On [Ojciec] posłał”, uwierzyć w Jezusa z Nazaretu. Powinni oni uwierzyć, że On jest zapowiadanym przez słowo Boże Mesjaszem. Powinni przyjąć słowo Jego nauki – jako słowo głoszone im przez Bożego Pomazańca, przez Syna Bożego. Takie zadanie stoi także przed nami: wierzyć w Boga, wierzyć w Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przyjąć z wiarą wszystkie prawdy wyrażone w Wyznaniu Wiary. Słowa tego Wyznania wypowiadamy uczestnicząc we Mszy św. celebrowanej w niedzielę lub podczas uroczystości roku liturgicznego. Tak, wypowiadamy te słowa razem z innymi osobami, które są obecne na liturgii Mszy św. Wypowiadamy – mówiąc, że taka jest nasza wiara. Czy jednak tak jest naprawdę? Czy wypowiadając te słowa wyrażamy własną wiarę? Starajmy się zwracać uwagę na to, co mówimy, starajmy się zgłębiać treść poszczególnych zdań, zawierających treść prawd chrześcijańskiej wiary. Rozważajmy te słowa, byśmy mieli coraz większą świadomość tego, jakie prawdy mamy przyjmować i w nie wierzyć – jeśli mówimy o sobie, że jesteśmy chrześcijanami, katolikami, członkami Kościoła św.