SOBOTA W OKTAWIE WIELKANOCY

Mk 16,9-15

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć.
Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”.

      „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.”
Ważne polecenie, które Jezus daje Swoim uczniom po zmartwychwstaniu. Mają oni głosić Jego Ewangelię na całym świecie, wszelkiemu stworzeniu. Wiemy, że oni tak czynili po Wniebowstąpieniu Pana i po otrzymaniu daru Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, który ich umocnił do tego zadania, które od Pana otrzymali. Głosili Ewangelię w Jerozolimie, w Judei i Samarii, w ówczesnym Cesarstwie Rzymskim, głosili Jezusa „aż po krańce ziemi”. Zmartwychwstały Pan kieruje Swoje polecenie misyjne do wszystkich Swoich uczniów. Każdy z nas zostaje przez Niego wezwany do tego, by być głosicielem Jego Dobrej Nowiny. My mamy nieść Jego naukę dziś, w XXI wieku, „na cały świat” – a więc do naszej codzienności: do naszych rodzin, do naszych miejsc pracy czy nauki, do naszych spotkań i zajęć codziennych, do naszych podróży i wędrówek... wszędzie. Mamy być świadkami Jezusa, Zbawiciela świata, dla tych, których spotykamy każdego dnia życia. Tak, by z naszego życia i postępowania, z naszych słów i czynów, z naszego zachowania w różnych sytuacjach, które przynosi nam życie, starali się zachowywać tak, jak powinien to czynić chrześcijanin. Panie Jezu, dopomóż nam być Twoimi świadkami, świadkami Twojej Ewangelii w świecie dnia dzisiejszego!