WTOREK DWUDZIESTEGO PIERWSZEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO

Mt 23,23-26

Jezus przemówił tymi słowami:
„Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać. Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta”.

      „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy.”
Ostre słowa Pana Jezusa wypowiedziane pod adresem uczonych w Piśmie i faryzeuszów, a więc tych, którzy chcieli być uważani za ludzi dobrze znających i wypełniających Boże prawo, tak jak było zapisane na kartach Bożego słowa – ale także uzupełnione o różne, liczne przepisy szczegółowe, które regulowały rozmaite sytuacje codziennego życia. Chrystus Pan nazywa ich jednak „obłudnikami”, podkreślając ich zatroskanie o czysto zewnętrzne sprawy, regulowane bardzo drobiazgowo i skrupulatnie przestrzegane, przy jednoczesnym zaniedbaniu o właściwą postawę wnętrza, postawę serca. To serce człowieka winno być złączone z tym, co wyrażają zewnętrzne czyny. Postawa ta winna się wyrazić w tym, o czym Jezus mówi w dzisiejszej perykopie Ewangelii, jako o rzeczach zaniedbanych przez tych, którym mówi „Biada!”. Wymienia On: „sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę”. To cnoty, które płyną z serca, wyrażają ludzkie wnętrze: nie mogą być tylko zewnętrznym wypełnianiem określonych praw. Słowa Jezusa to wezwanie do zastanowienia nad naszą postawą, nad naszym realizowaniem Bożego słowa. Czy jest to postępowanie, któremu towarzyszy „serce”? Czy jest to postępowanie, które charakteryzuje się sprawiedliwością, miłosierdziem, wiarą? Pomyślmy: czy Jezus może i nam by dziś powiedział: „Biada!”? Rozważmy naszą odpowiedź na to pytanie.