PIĄTEK PO POPIELCU

Mt 9,14-15

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?”
Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć”.

      „Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć.”
Wiemy dobrze, że Jezus mówi o Sobie, kiedy stwierdza, że będzie taki moment, kiedy Oblubieniec zostanie zabrany. Obraz ten oddaje miłość Chrystusa Pana dla Kościoła św., dla Bożej Oblubienicy. Zbawiciel mówi o tym, że Jego uczniowie, członkowie wspólnoty Kościoła mogą i powinni w Swojej codzienności podejmować praktykę postu, umartwienia, wyrzeczenia. Rozpoczęty czas Wielkiego Postu jest takim szczególnym momentem, podczas którego warto zastanowić się nad naszym podejmowaniem praktyk umartwienia, nad naszym realizowaniem postu. Do niego jesteśmy mobilizowani, zobowiązani prawem Kościoła św. – choćby przez tzw. post ilościowy w Środę Popielcową i w Wielki Piątek. Jesteśmy zobowiązani do wstrzemięźliwości od spożywania potraw mięsnych w piątki całego roku i w Środę Popielcową (w jednym i drugim przypadku chodzi o osoby w konkretnych grupach wiekowych). Warto jednak zastanowić się nad tym, jakie inne wyrzeczenia możemy podjąć w tym czasie, który nas prowadzi do Wielkanocy. Różne są takie możliwości o których często słyszymy np. w czasie rekolekcji czy katechezy. Spróbujmy pomyśleć, zastanowić się: jakie są nasze wielkopostne wyrzeczenia i umartwienia? Jaki chcemy ofiarować Bogu post w czasie tegorocznego Wielkiego Postu?