WTOREK PIĄTEGO TYGODNIA WIELKANOCNEGO

J 14,27-31a

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka.
Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.
Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał”.

          „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.”
Wśród słów, które Jezus wypowiada w ramach Swego pożegnania w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy są też słowa mówiące o pokoju. Jezus pragnie obdarzyć pokojem Swoich uczniów, chce nas wszystkich obdarzyć pokojem. Pokojem głębokim, pokojem prawdziwym – Swoim pokojem. Wiemy, jak bardzo pragniemy pokoju, jak bardzo za pokojem człowiek tęskni. I widzimy, że pokoju tak bardzo brakuje w dzisiejszym świecie. Środki przekazu informują nas o różnych konfliktach w niejednym miejscu na świecie. Wokół siebie dostrzegamy nieporozumienia sąsiedzkie, rodzinne. Także i w ludzkim sercu możliwy jest brak pokoju spowodowany wyrzutami sumienia, grzechem, długim czasem nie korzystania ze spowiedzi św. Dlatego tak bardzo chętnie chcielibyśmy przyjąć ten dar Jezusowego pokoju – i o ten dar często prosimy, prosimy w każdej Mszy św. przed Komunią św. Tak, Jezus nas obdarza darem pokoju. Jednak trzeba nam ten Chrystusowy dar przyjąć i z tym darem musimy współpracować. My sami powinniśmy być stałymi budowniczymi pokoju. My sami musimy być tymi, którzy wprowadzają pokój w naszą codzienność, my sami – z Bożą pomocą – powinniśmy nieść pokój, miłość, dobroć serca tym, których spotykamy na drogach życia. Przyjmujmy Jezusowy dar pokoju – i obdarzajmy darem pokoju naszych bliźnich.