PIĄTEK TRZYDZIESTEGO CZWARTEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO

Łk 21,29-33

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść:
„Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”.

      „Niebo i ziemia przeminą, ale Moje słowa nie przeminą.”
Chrystus Pan mówi nam o wielkim znaczeniu słów Jego nauki. Nieprzemijalność Bożego słowa, Bożych obietnic. Zmienia się sytuacja polityczna, gospodarcza, społeczna w świecie – a Chrystusowe słowo, Jego Ewangelia, Jego Dobra Nowina o tym, że On dokonał naszego Odkupienia dzięki złożenia Siebie w ofierze na Golgocie, że On darzy nas Swoją miłością – pozostaje wciąż aktualna. Stąd i tym większe nasze zobowiązanie do tego, by słuchać tego, co On do nas mówi, byśmy poznawali Jego Ewangelię i starali się według Jego wskazań żyć i postępować. Może warto zastanowić się właśnie dziś, przy kończącym się roku liturgicznym (bo w najbliższą niedzielę zaczniemy Adwent), jak staramy się wsłuchiwać w te nieprzemijające słowa naszego Pana. Może na czas tego najbliższego Adwentu, w przygotowaniu do zbliżających się Świąt Narodzenia Pańskiego, warto byłoby podjąć postanowienie większego wsłuchiwania się w słowo Pana? Może to mieć różnego rodzaju wymiar. Może to być na przykład nasza osobista lektura Pisma św., czas zarezerwowany na sięgnięcie do Biblii, by ją czytać; może to być nasz udział we nabożeństwach roratnich; może to być zarezerwowanie sobie czasu na dobre przeżycie rekolekcji adwentowych, organizowanych w naszych parafiach. Pomyślmy: jak moglibyśmy lepiej słuchać Pana, przygotowując się na uroczystość Jego Narodzenia?