ŚRODA OSIEMNASTEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO

Mt 15,21-28

Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha”. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: „Odpraw ją, bo krzyczy za nami”.
Lecz On odpowiedział: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”.
A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: „Panie, dopomóż mi”.
On jednak odparł: „Niedobrze jest brać chleb dzieciom i rzucać psom”.
A ona odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołu ich panów”.
Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”. Od tej chwili jej córka została uzdrowiona.

      „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz.”
Chrystus Pan bardzo pięknymi słowami wyraża pochwałę wielkiej wiary kobiety kananejskiej. Wiara ta poprowadziła ją do zaufania Jezusowi, a następnie do przyjścia do Niego z prośbą o łaskę zdrowia dla własnej córki. Jej wiara została dostrzeżona przez Chrystusa, który mówi jej o spełnieniu tego, czego pragnie: „niech ci się stanie, jak chcesz”. Kiedy wsłuchujemy się w ten opis, przekazany nam przez św. Mateusza, chciałoby się postawić pytanie o naszą wiarę. Nawet więcej: trzeba, byśmy zapytali się o naszą wiarę. Czy potrafimy z wiarą stanąć przed Panem podczas naszej modlitwy? I to nie tylko wtedy, kiedy nasza modlitwa jest modlitwą prośby. Wiara powinna wyrażać się w każdej naszej modlitwie, w każdym naszym spotkaniu z Bogiem. Ona powinna się wyrażać w naszej modlitwie dziękczynnej, kiedy z wiarą w sercu dziękujemy Bogu za wszelką Jego dobroć nam okazywaną. Ona powinna się wyrażać w naszej modlitwie uwielbienia, kiedy oddajemy hołd Bogu, naszemu Stwórcy i Panu. Wiara nasza powinna być także wyrażona w naszej modlitwie przebłagalnej, kiedy z wiarą w sercu mówimy Bogu, że żałujemy za to, że grzechami obrażaliśmy kochającego nas Boga. „O niewiasto, wielka jest twoja wiara (...)”: tak mówi Jezus do kobity kananejskiej. A co by nam powiedział, patrząc na naszą wiarę? Spróbujmy się zastanowić.